Takım elbiseyle boks salonuna giderdik

C Spor 14.01.2004

ELENA DEMİRYÜREK

OTürk boksunda bir dönemin unutulmaz ismi... Avrupa ve Türkiye'de kazandığı sayısız başarı, alçakgönüllü duruşunun yanında, yumruk yemeden boks yaptığını söyleyebilecek kadar özgüven...
Geçenlerde 75. yaşgününü kutlayan Vural İnan , yitirilmiş değerlerin, bir dönem İstanbul'unun önemli bir sembolü. Boks hayatına çocukluk döneminde ağabeyiyle beraber başlayan İnan, o yılları şöyle anlatıyor, ''Kavgacı bir yapım yoktur. Ağabeyim ise benim tam tersime bir karaktere sahipti. Boks yapmak benim aklıma bile gelmemişti. Ama o beni zorladı. Arkadaşlarımın yanında gururumla oynadı. Ben de bu nedenle ringe adım attım.''
Spor yaşamına 1940'lı yıllarda Galatasaray Kulübü'nde başlayan Vural İnan, boksta maç kaybedildiğinde tek suçlunun boksör olduğunu, futboldaki gibi suçlayacak birden fazla kişinin bulunmadığını vurguluyor.
İnan, kariyerinde ağabeyi ile karşı karşıya gelmek zorunda kaldığı maç hakkında ''İstanbul Şampiyonası'nda ağabeyimle karşı karşıya geldik. Ringe çıktım ama o günün şartlarında - ki şimdi olsa yine aynısını yapardım - ağabeyime yumruk atmak aklımdan bile geçmedi. Ben de ringde onun elini öptüm ve salonu terk ettim'' diye konuşuyor.
1959 yılında Türkiye Şampiyonası'nda başka bir şaşırtıcı olay yaşıyor İnan; rakibinin çenesine attığı bir yumrukta bileğini kırıyor, maçı bırakmıyor ve yeniliyor.
Avrupa'da yaptığı ilk şampiyonada aldığı kupa sayesinde Türkiye'de büyük bir üne kavuşan Vural İnan, 1940'lı, 1950'li yıllardaki spor kültürünü şöyle anlatıyor:
''Taksim Spor Kulübü'nde boks maçları yapılırdı. İnsanlar en şık kıyafetleriyle, en göz kamaştırıcı haliyle bizi seyretmeye gelirdi. Herkes davranışlarında ölçülü ve birbirine saygılıydı. Şimdilerde bunu görmek zorlaştı.''